Çocuklarımız önce cam kavanozlardan kumbaralarını yaptılar. Sonra o kumbaralara ellerine geçen harçlıklarını attılar ve biriktirdiler. Ve kumbaraları açma günü geldi. Hepsi az çok demeden öğretmenlerinin masasına boşalttılar kumbaralarını şıngır şıngır sesleri çok hoşlarına gitti. Sonra marketin yolunu tuttular hep birlikte. Poşetlere doldurdular yiyecekleri. Sonra beklediler. Ertesi gün olsun ki gidip ihtiyaç sahiplerine teslim etsinler poşetlerini. Ve ertesi gün oldu. Yerinde gördüler insanların ne şartlar altında yaşadıklarını ve nasıl bir hayat mücadelesi verdiklerini. Ve mutlu, gülen, sevinen insanlar gördüler o yardımlar sayesinde. Sanırım bunun hazzını verecek başka bir şey daha yoktur. Bir başkasının gülen gözleri..